در روزهایی که از #این جشنواره می‌گذرد، تعداد فیلم‌های طولانی که فراتر از ۲ ساعت ساخته و تدوین شده‌اند، زیاد شده است؛ به نظر می‌رسد تحلیل راهبردی ما برای آینده جوانان سینماگر ضروری‌ست؛
۱. عزیزان من، تماشاچیان سینما، اصولا چند دسته بیشتر نیستند؛ یا از علاقمندان سینما هستند، که طبعا خسته‌اند؛ یا از هنرمندان عزیزند، که «خسته هم هستند»؛ یا از دیگر اقشار جامعه‌اند که شغل آبرومند دارند؛ برای چنین مخاطبانی، فیلم طولانی ساختن، عین بی‌انصافی‌ست؛ اگر تهیه‌کننده شما پول اضافه دارد، می‌توانید آن را در راه تبلیغات یا #ضیافت شام با منتقدان هزینه کنید.
۲. وقتی فیلم شما تا ۱۵۰ دقیقه طول می‌کشد، #این احتمال وجود دارد که منتقدانی که به هر دلیلی طاقت ندارند تا آخر فیلم بنشینند، برای #تجدیدقوا سالن را ترک کنند؛ موارد زیادی داشته‌ایم که #منتقد مزبور با خواندن خلاصه داستان فیلم و پرس‌وجو از دوستان، فیلم را با جزییات نقد کرده است؛ در چنین شرایطی چنانچه نیازمند یاری سبز آنان هستید، فیلم را در هشتاد تا نود دقیقه تمام کنید و به پناهگاه بروید.
۳. چرا در حالی که کشور در شرایط اقتصادی ویژه قرار دارد و مشغول شکست دادن دشمنان و بدخواهان در تمامی جبهه‌ها هستیم، شما منابع کلیدی کشور را صرف غمزه‌های بازیگران و بازی‌های طولانی زیرپوستی می‌کنید؟ در شرایطی که حتی مسئولان حقوق اندکی می‌گیرند و با مردم همراه‌اند، شما نباید پول‌های پاک سینما را هدر بدهید.
۴. ستون مترقی آخ سینما برای هر گونه مشاوره درباره ساخت فیلم‌های مفهومی و هنری کوتاه، یا کوتاه کردن فیلم‌های بلند، یا اگر واجب بود حتی دراز کردن فیلم‌های کوتاه اعلام آمادگی می‌کند؛ مراقب باشید که به دام کلاهبرداران نیفتید.
