آی‌سینما: در جریان مراسم ناهار خبرنگاران که دو روز پیش (پنج‌شنبه) برگزار شد، وودی آلن بالاخره برای اولین‌بار نسبت به شوخی جنجالی لوران لافیت در مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن که در کنایه به اتهام آزار جنسی علیه فیلمساز 80 ساله مطرح شده بود، واکنش نشان داد.

آلن در پاسخ به سوال خبرنگار ورایتی در همین رابطه گفت: «از این که کمدین‌ها هر شوخی و جوکی که دل‌شان می‌خواهد بسازند، کاملا حمایت می‌کنم.» او اضافه کرد: «در مورد طنز و شوخی، من اهل قضاوت و داوری یا حتی سانسور افراد نیستم. من خودم کمدین هستم و احساس می‌کنم آدم‌ها باید آزاد باشند هر طور که دل‌شان می‌خواهد شوخی کنند.»

در جریان مراسم افتتاحیه شصت و نهمین جشنواره فیلم کن که چهارشنبه شب گذشته با نمایش کمدی «کافه سوسایتی» تازه‌ترین ساخته آلن برگزار شد، لوران لافیت بازیگر فرانسوی و مجری مراسم با اظهارنظر غیرمنتظره خود حاضران را غافلگیر کرد: «خیلی خوشایند است که ضبط بسیاری از فیلم‌هاتان را در اروپا انجام می‌دهید، حتی اگر در امریکا به جرم آزار و اذیت جنسی محکوم نشده باشید.» این اظهارنظر غافلگیرکننده باعث شد آه از نهاد حاضران در «پله» بلند شود و خیلی‌ها آن را کنایه‌ای بی‌رحمانه خطاب به آلن و احتمالا رومن پولانسکی فرض کردند.

اما این‌طور که به نظر می‌رسد، آلن ناراحت نشده است. در عوض، او در ادامه حرف‌هایش تاکید کرد: «چیزی که شب گذشته من را بیش از همه معذب و ناراحت کرد، طولانی شدن مراسم پیش از نمایش فیلم بود. من آنجا نشسته‌ام. می‌دانم فیلمی دارم که یک ساعت و نیم مدت زمان دارد. ترجیح می‌دهم مراسم معرفی 20 دقیقه یا حداکثر نیم ساعت طول بکشد. نمی‌خواهم یک ساعت از زمان‌تان صرف چنین مراسمی شود. زمانی که نمایش فیلم به اواخرش نزدیک می‌شود، آدم‌ها روی صندلی‌شان بی‌قرار می‌شوند. از نظر من، چنین کاری اشتباه است. زمان مراسم زیادی طولانی بود. باید کوتاه‌تر شود.»

بعد از آن، خبرنگار مجله «ونیتی فر» نظر آلن را درباره نوشته‌ای جویا شد که رونان فارو در «هالیوود ریپورتر» منتشر ساخته و با پیش کشیدن اتهام آزار جنسی علیه پدرش موضع‌گیری کرده بود. فارو – فرزند‌ (احتمالی) آلن و میا فارو – در یادداشتی که در ستون مهمانِ هالیوود ریپورتر منتشر شده، رسانه‌های امریکایی را به چالش کشیده است. او پرسیده چرا رسانه‌ها در برابر اتهام آزار و اذیت جنسی که خواهرش دیلن فارو علیه پدرش (وودی آلن) مطرح کرده، سکوت کرده‌اند. اما آلن گفت که این یادداشت را نخوانده است.

فیلمساز 80 ساله تاکید کرد: «من هیچ‌وقت چیزهایی که در موردم می‌نویسند را نمی‌خوانم، حتی همین مصاحبه‌هایی که انجام می‌دهم، هیچ‌چیز را.» او در ادامه یادآور شد: «من همه آن‌چه را که باید درباره کل این موضوع می‌گفتم قبلا در یکی از شماره‌های «نیویورک تایمز» مطرح کردم. مدت‌هاست که از آن جریان فاصله گرفته‌ام. دیگر بهش فکر هم نمی‌کنم. کار می‌کنم. گفته بودم دیگر هیچ‌وقت در این‌باره اظهارنظر نمی‌کنم. هر آن‌چه را که لازم بود بگویم، گفته‌ام.»

وقتی خبرنگار «ورایتی» از کارگردان برنده اسکار پرسید که آیا امکان دارد هیچ‌وقت یادداشت پسرش را بخواند یا نه، آلن پاسخی مفصل و طولانی به این سوال داد و اتهامات پسر علیه پدرش را با یک نقد بد مقایسه کرد.

او در این‌باره گفت: «من هیچ‌وقت این‌جور چیزها را نمی‌خوانم. هیچ‌وقت چیزهایی که درباره‌ام می‌گویید یا نقدهایی که درباره فیلم‌هایی می‌نویسید را نمی‌خوانم. گمانم پنج سال پیش بود که تصمیم گرفتم دیگر هیچ‌وقت نقد فیلم‌هایم را نخوانم. هیچ‌وقت مصاحبه‌هایم را نخوانم. هیچ‌وقت هیچ‌چیز نخوانم، چون ممکن است آدم خیلی راحت دچار وسواس نسبت به خودش شود. اصلا فکر خوبی نیست که آدم خودش را با همچون چیزهایی خسته و فرسوده کند. باید سرتان به کار خودتان باشد، نه به یاد بیاورید و نه دنبالش باشید که چه توهین‌هایی در حق‌تان می‌شود، اوضاع فیلم‌تان چطور است یا چه‌جور نقدهایی نوشته می‌شود. همه را بریزید دور. فقط کار کنید. به من که جواب داد. از وقتی فکرم درگیر خودم نیست، بازده‌ام خیلی بیش‌تر شده. نه دلم نمی‌خواهد بشنوم منتقدی تصور می‌کند فیلم‌ام شاهکار است و نه دوست ندارم بشنوم منتقدی خیال می‌کند فیلم‌ام شکست خورده.»

وقتی خبرنگار ورایتی در واکنش به اظهارنظر آلن گفت: «اما این یادداشت از طرف هیچ منتقدی نبوده. نوشته پسرتان است»، فیلمساز 80 ساله پاسخ داد همچنان امکان ندارد این یادداشت را بخواند: «هر آنچه لازم بود در این‌باره بگویم را گفته‌ام.»

9414