اخیرا چند اتفاق نام بهروز وثوقی را که فعالیت هایش تنها به پیش از انقلاب می‌گردد، دوباره بر سر زبان‌ها انداخته است؛ تقدیرهای شهاب حسینی و پرویز پرستویی از او، اعتراض غلام کویتی‌پور به منع حضور وثوقی در ایران و ویژه نامه جدید دنیای تصویر که به بررسی بهترین نقش‌های تاریخ سینما و تلویزیون پرداخته و وثوقی هم سهمی از آن دارد. حالا روزنامه کیهان در مطلبی به این تقدیرها واکنش نشان داده و فهرستی از به زعم این روزنامه «گناهان» این بازیگر در سی و هفت سال اخیر را منتشر کرده است.

اما ماجرای این نام بردن‌ها چه بوده؟ شهاب حسینی چند هفته پیش در جریان برگزاری جشنواره‌ای در آمریکا که به واسطه بازی در فیلم «هیس!دخترها فریاد نمی‌زنند» جایزه بهترین بازیگر مرد را گرفت در کنار وثوقی حضور داشت و دقایق زیادی هم با هم به گفت‌و‌گو پرداختند و بعد هم کلی عکس یادگاری انداختند. او در مراسم اهدای جایزه‌اش با تمجید از این بازیگر در مورد وثوقی گفته بود از نکات مهمی که در مورد او وجود دارد این است که با وجود محرومیت اجباری 37 ساله از فعالیت در ایران اما او هنوز هم از یاد مردم نرفته و همچنان محبوب است.

پرویز پرستویی هم که وثوقی را محبوب ترین بازیگر خود می‌داند و معتقد است بازیگری را از او آموخته و هر جا که فرصت پیدا کند از صفحه اینستاگرامش گرفته تا گفتگو‌های تصویری و مکتوب و مراسم های غیردولتی مثل اختتامیه جشن سریال‌ «شهرزاد» از این بازیگر سخن گفته و از او تقدیر کرده و حتی در یکی از مصاحبه‌هایش هم گفته بهروز وثوقی نمی‌تواند دشمن مردم ایران باشد. مدتی پیش هم که عکس یادگاری اصغر فرهادی با این بازیگر در آمریکا حسابی مورد توجه قرار گرفت.

اما دو اتفاق در یک هفته اخیر بیش از همه مورد توجه قرار گرفته، اول صحبت‌های تند و تیز غلام کویتی پور مداح معروف دوران جنگ در برنامه سی و پنج بود، کویتی‌پور در بخشی از گفت و‌گوی خود با جیرانی با اشاره به در به در کردن برخی هنرمندان پس از پیروزی انقلاب گفت: «ما 37 سال است دافعه‌مان بسیار بیش از جاذبه‌مان است. چرا تا این حد راحت از قدرت استفاده و هنرمندان‌مان را دربه‌در می کنیم؟! بهروز وثوقی چه گناهی در حق هنر ایران کرده است که باید بیاید پشت مرز ترکیه بایستد، پدر مریض‌اش را که در حال احتضار است ببیند و خداحافظی کند؟! این حرف بسیار بد است که شما به یک ریش‌سفید، به یک پیشکسوت هنر بگویید ببخشید ما برای راه دادنتان به کشورتان مشکل داریم. حق‌الناس این انسان هنرمند کجا می‌رود؟! یا ما به حق‌الناس اعتقاد داریم یا این فقط یک شعار است. رفتار مسئولان در ذوق هنری من حقیر هم تاثیر می‌گذارد. وقتی با احساس من بازی می‌شود، یعنی با احساس مخاطبانم بازی شده است.»

و دومین اتفاق هم بر می‌گردد به انتشار ویژه نامه‌ ماهنامه «دنیای تصویر» به سردبیری علی معلم که درباره 100 شخصیت فراموش نشدنی تاریخ سینما و تلویزیون ایران است و بهروز وثوقی با نقش‌هایش در فیلم‌های «قیصر»، «گوزن‌ها» و «رضا موتوری» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «کندو» به کارگردانی زنده یاد فردون گله، «سوته دلان» به کارگردانی زنده یاد علی حاتمی در کنار عزت الله انتظامی و علی نصیریان رکورددار تعداد نقش‌های ماندگار در این ویژه نامه اند و حتی عکسی از این بازیگر روی جلد مجله هم منتشر شده است.

اما این جو ایجاد شده که طیف های گسترده ای از سلایق و آرا را در بر می گیرد چندان به مذاق برخی رسانه‌ها از جمله کیهان خوش نیامده و به همین دلیل در تازه‌ترین شماره این روزنامه گزارشی در مورد حضور بهروز وثوقی در آثار خارج از ایران منتشر شده و این حضورها را سندی بر ضد انقلاب بودن او دانسته شده، در بخشی از این گزارش آمده:

«جهت اطلاع به برخی از فیلم‌ها و نمایشات ضد ایرانی که این عنصر فراری برای بیگانگان و عوامل شناخته شده ضد انقلاب بازی کرده اشاره می‌شود

- در فیلم «تهدید» ساخته سیروس نورسته (که بعدا فیلم ضداسلامی و ضدایرانی «سنگسار ثریا» را ساخت) نقش یک افسر سازمان سیا را بازی کرد که افسران گارد شاهنشاهی را آموزش می‌دهد.

- بازی در فیلم «زرین» به کارگردانی دیگر عنصر فراری به نام «شیرین نشاط»(دختر سرلشگر نشاط معدوم) که فیلم‌های ضدایرانی متعددی مانند «زنان بدون مردان» ساخت و از حامیان فعال فتنه 88 در خارج کشور بود.

- نقش یک مامور ساواک در فیلم «شب‌های اضطراب» ساخته محمد ناطق.

-نقش یک پاانداز فراری در خارج کشور در فیلم ضد انقلابی و ضدایرانی «فصل کرگدن» ساخته فیلمساز فراری «بهمن قبادی».

- نقش یک تبعیدی در نمایش ضدایرانی «پروانه‌ای در مشت» به نویسندگی و کارگردانی ضد انقلاب فراری «ایرج جنتی عطایی» که گویا پسرش از طرف نظام جمهوری اسلامی مامور ترور او می‌شود!

- نقش تبعیدی دیگری در نمایش ضدایرانی «یک رویای خصوصی» نوشته «جنتی عطایی» که گویا یک فراری دیگر از ایران با وی روابط نامشروع برقرار می‌کند! جنتی عطایی در کارنامه سیاهش تئاتر «پرومته در اوین» را که در سراسر اروپا نمایش داده شده است دارد.

حالا این بازیگر وطن‌فروش فراری که همواره بهانه قیل و قال عده‌ای زردنگار به اصطلاح سینمایی بوده با پروپاگاندای همین عده به زبان برخی افراد بی‌ربط هم تحمیل شده و از زبان آنها درحمایت از چنین جرثومه‌ای، ترحم و دلسوزی تراوش می‌شود. غافل از آنکه کارنامه چنین افرادی آنچنان سیاه و چرک است که خودشان هم از بازخوانی آن شرمشان می‌آید!!»