محمد مهدی عسگرپور رییس سابق خانه سینما، به تازگی درباره ورود پول‌های کثیف به سینما و شبکه نمایش خانگی حرف‌های جالبی را مطرح کرده است. عسگرپور معتقد است اختلافاتی که بین تهیه کنندگان در دولت دهم به وجود آمد، مهم‌ترین عاملی بود که منافع مشترک تهیه کنندگان به فراموشی سپرده شد و راه افراد ناشناس به عنوان سرمایه گذار و تهیه کننده برای ورود به سینما و شبکه نمایش خانگی باز شد.
از سال گذشته غلامرضا موسوی رییس شورای عالی تهیه کنندگان به شکل مکرر، هشدارهایی در مورد ورود پول‌های بی حساب و کتاب به شبکه نمایش نمایش خانگی داده بود. در ابتدا بسیاری از تهیه کنندگان این موضوع را تکذیب می‌کردند، اما با انتشار خبر دستگیری محمد امامی تهیه کننده «شهرزاد»، این بحث به شکل جدی‌تری دنبال شد و رسانه‌ها و سایر تهیه کنندگان و عوامل سینما اظهار نظرهای صریح‌تری نسبت به پول شویی در شبکه نمایش خانگی و سینما مطرح کردند.
محمد مهدی عسگرپور رییس سابق خانه سینما، درباره اتفاقات اخیری که برای برخی سرمایه گذاران شبکه نمایش خانگی و سینما افتاده است، به روزنامه شرق می گوید: «اگر مشخصا درباره سینما صحبت کنیم، بخشی از این اتفاق‌ها هم متوجه شبکه نمایش خانگی می‌شود و شاید بتوان گفت دامنه برخی اتفاقات به سینما هم کشیده شده است. به نظر می‌رسد درباره برخی آثار و ساخته‌شدنشان قرار بر این بود که اثری ساخته شود و بازار خودش را هم داشته باشد، اما در امتداد آن اتفاقات دیگری رخ داده و ظاهرا پولشویی شده است، چراکه معمولا این نوع رفتارها آدم‌های خودش را به وجود می‌آورد.»
کارگردان «مهمان داریم» ریشه پولشویی در سینما را به اختلافات تهیه کنندگان که در دولت دهم به وجود آمد، عنوان می‌کند: «در سینما قصه کمی قدیمی‌تر است. ریشه این اتفاقات به اختلافات تهیه‌کنندگان با یکدیگر مربوط می‌شود و کمتر مجال این بررسی به وجود آمد که چه کسانی مشغول کار هستند و امنیت بازار را چطور می‌توان تضمین کرد؛ اینکه چطور می‌توان با پولشویی، بالارفتن بی‌رویه دستمزد بازیگران یا عهد‌شکنی عوامل مواجه شد. اختلافات مابین تهیه‌کنندگان بحث جدیدی نیست. به نظرم همه بر سر این موضوع اتفاق‌نظر دارند که چهار سال دولت دهم - مقصودم بعد از سال ٨٨ تا سال ٩٢ است - اوج این اختلافات بود و سرانجام کار به جایی رسید که تهیه‌کنندگان سینما چندپاره شدند و منافع مشترک تقریبا فراموش شد. برخی از این شاخه‌ها برای مقابله با شاخه دیگر بی‌رویه عضو‌پذیری کردند. به‌همین‌دلیل اگر آمار کارت‌های صنف را پیگیری کنیم با عددی مواجه می‌شوید که شاید باورکردنی نباشد که این تعداد تهیه‌کننده در سینما فعالیت می‌کنند. خیلی از این اسامی اصلا شناخته‌شده نیستند. تأثیر حضور این افراد تا مدت‌ها در سینما ماندگار خواهد شد و هرکدام به‌نوبه خود فعالیت خواهند کرد. این وضعیت وقتی بدتر می‌شود که مرام‌نامه مشخصی بین وزارت ارشاد و صنوف وجود ندارد. الان که به نظرم دوره آرامش است، کافی است به گذشته نگاهی داشته باشیم و فکر کنیم شرایط آن زمان دوباره تکرار شود، شک نکنید که فاجعه بزرگ‌تری در پیش خواهد بود.»
عسگرپور در ادامه دلایل جالبی را در مورد ورود سرمایه گذاران به سریال‌های شبکه نمایش خانگی و فیلم‌های سینمایی مطرح می‌کند و می‌گوید بعد از ورود سرمایه گذاران به شبکه نمایش خانگی و سینما، عملا تولید فیلم‌های سینمایی به یک فرد باز می‌گردد: «گاهی‌وقت‌ها این منافع به‌ظاهرمشترک در باطن بسیار متضادند، اما نکته دیگری هم وجود دارد؛ در حوزه تهیه‌کنندگی آثار نقش آنها به‌گونه‌ای بود که بعد از اتمام، انگار کار او هم تمام شده و به‌نوعی شاید تنها تولید فیلم مهم‌تر بوده تا اکرانش. خود این موضوع باعث می‌شود کارگردان بعد از مدتی به این فکر کند که چرا خودش تهیه‌کننده آثارش نباشد؟ در اینجا با نوعی از سرمایه‌گذاری در سینما مواجه می‌شویم که حالت طبیعی ندارد و عملا تولید فیلم به یک فرد برمی‌گردد. همه اینها به تعریف منافع مشترک مدیریت دولتی و صنفی برمی‌گردد؛ اینکه این منافع مشترک تعریف شود و پای آن بایستند..»
تهیه کننده «متولد 65» ورود سرمایه گذاران به فیلم‌های سینمایی را عاملی می‌داند که باعث بالارفتن نرخ قیمت بازیگران شده است. او معتقد است در چنین وضعیتی کارگردانان مجبور می‌شوند برای تولید فیلم‌هایش به سمت جذب سرمایه گذران بروند: «شرایط سرمایه‌گذاری یا تولید فیلم در سینمای ایران شکل عجیبی پیدا کرده است، مثل اینکه گاهی دو، سه بازیگر بیش از نیمی از بودجه فیلم را درخواست می‌کنند. این شرایط با کدام فرمول از تولید فیلم سازگاری دارد؟ حالا کارگردانی بر سر حضور بازیگرانی مشخص در کارش اصرار دارد و رقم‌های آنها نیز به‌گونه‌ای است که با کل بودجه فیلم برابری می‌کند یا بازیگر دو سوم بودجه تولید فیلم را طلب می‌کند. در این شرایط شاید تهیه‌کننده برای تولید فیلمش دست به کارهای عجیب‌وغریبی بزند و از سرمایه‌گذار استفاده کند. حالا در این چرخه تولید تا اکران مگر یک فیلم چقدر می‌تواند فروش داشته باشد که پول همان یک بازیگر را از فروش فیلم در اکران دربیاورد؟ کل این روند نیاز به یک بازنگری جدی و اساسی دارد.»
9412
