در چند سال گذشته بسیاری از بازیگران و عوامل فیلم‌ها نسبت به معضل بیکاری در سینما گلایه‌هایی را مطرح می‌کردند. اما حبیب ایل بیگی معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی امروز علیه عملکرد مدیران رسانه ملی صحبت کرده و مسبب بیکاری سینماگران را عدم حمایت صداوسیما از فیلم‌های سینمایی می‌داند. او راه حلی هم برای شهرهای فاقد سالن سینما داده است!
با روی کار آمدن حجت الله ایوبی به عنوان رییس سازمان سینمایی، بسیاری از رسانه‌هایی که مخالف سیاست‌های دولت و وزارت ارشاد بودند، برای حمله به مدیران جدید سازمان سینمایی به معضل بیکاری هنرمندان در سینمای ایران پرداختند و حتی برای این موضوع، ستون و تیتر ثابتی را هم در رسانه خود ایجاد کردند. موضوع بیکاری در سینما بارها از سوی برخی هنرمندان مطرح شد و عده‌ای از آنها هم به همین دلیل کشور را ترک کردند و به فعالیت در شبکه GEM پرداختند.
اما حبیب ایل بیگی معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی، صداوسیما را مقصر اصلی بیکاری هنرمندان و سینماگران می‌داند و در رابطه با این موضوع به مهر میگوید: «امسال رونق خوبی در سینمای ایران در حوزه تولید داریم و اتفاقات خوبی را با توجه به توان سینما شاهد هستیم. با این حال مشکل از جایی آغاز شد که در صداوسیما تولید، ساخت سریال و فیلم های تلویزیونی و حتی برنامه سازی به دلیل مشکلات مالی به حداقل رسید و بخش عمده ای از افراد فعالی که به واسطه حجم گسترده تولید در سال های پیش وارد سازمان شده بودند اکنون با تعطیلی و توقف فیلم ها در صداوسیما، بیکار شده اند.»
ایل بیگی معتقد است سینماگران باید در مورد بیکاری خود، از سازمان صداوسیما سوال کنند که چرا دیگر برنامه‌های نمایشی تولید نمی‌کند: «توقع این افراد بیشتر از سینماست و کمتر می بینید کسی از صداوسیما سوال کند که چرا فیلم و سریالی ساخته نمی شود؟ البته در جایی هم این افراد را تعمدا به سمت سینما سوق می دهند و اینکه این افراد بیکاران سینما هستند. با این حال چون بخشی از این افراد هم در سینما و هم در تلویزیون کار می کردند ما نادیده شان نمی گیریم ولی سینما هم با حداکثر ظرفیت خود در حال فعالیت است.»
او همچنین به انتقاد از سیاست‌های سازمان صداوسیما در مورد عدم خریداری رایت فیلم‌های سینمایی روز می‌پردازد: «تلویزیون در سال‌های مختلف سریال های متفاوتی را می ساخت و تولید تله فیلم هم سیاست اشتباهی بود که برای تامین نیازهای نمایشی سازمان صداوسیما رواج یافت. تولید تله‌فیلم‌ها با این نیت بود که جای فیلم های سینمایی را بگیرد و این سیاست باعث شد که صداوسیما دیگر از سینما فیلم خریداری نکند. تله فیلم ها قدرت و کیفیت فیلم های سینمایی را نداشتند و باعث نوعی لطمه دوطرفه شدند چراکه صداوسیما پول کلانی را برای ساخت این آثار صرف می کرد درحالیکه این هزینه می توانست صرف پیش خرید فیلم های سینمایی شود و به این ترتیب هم تاثیر فرهنگی مورد نظر ایجاد و هم از سینمای ملی حمایت می شد چون رسانه ملی یکی از اصلی ترین نهادهایی است که می تواند به سینمای ملی ما کمک کند.»
ایل بیگی در ادامه حملات خود به صداوسیما ادامه می‌دهد: «ما سال هاست که شاهدیم که از میان ۱۱۰ تا ۱۲۰ فیلم سینمایی که در طول سال ساخته می شود شاید کمتر از ۱۰ اثر توسط سازمان صداوسیما خریداری می شود. اگر شما دقت کنید، می بینید که تلویزیون در میان آثاری که پخش می کند فیلم های ۳۰ سال گذشته را هم روی آنتن می برد و چرا باید اینگونه باشد. ما در کشور مناطق و شهرستان هایی را داریم که سینما ندارند و ما باید امکانی را فراهم کنیم که مردمی که در شهرهای دورافتاده سینما ندارند بتوانند فیلم های روز سینمای ایران را در تلویزیون ببینند.»
معاون نظارت و ارزشیابی در واکنش به تعداد بالای ساخت فیلم ها و کمبود سالن های نمایش دهنده، که باعث فیلم سوزی در سینمای ایران شده است، مجددا توپ را به زمین صداوسیما می‌اندازد و میگوید: «بخشی از فیلم ها می تواند توسط تلویزیون خریداری شود چون همه فیلم های سینمایی که به تولید می رسند اکران نمی شوند و ما در نهایت می توانیم ۷۰ تا ۸۰ فیلم را اکران کنیم. به همین دلیل خریداری فیلم ها توسط تلویزیون می تواند رونق سینما را چند برابر افزایش دهد. صداوسیما با خرید رایت تلویزیونیِ فیلم های سینمایی می تواند از این آثار حمایت و حتی بخشی از بیکاری دست اندرکاران خود را از این طریق جبران کند. این کار هزینه زیادی را در برنمی گیرد ولی اگر بخواهد خودش دست به تولید بزند باید هزینه زیادی صرف کند.»
9412
