شاید آن رسانه اصولگرا راست می‌گوید. مجریانی که ذره‌ای به سیاست‌ها و برنامه‌های صداوسیما اعتقاد ندارند بهتر است دیگر برنامه اجرا نکنند. از آن مهم‌تر این که شاید یک نسل از مجریان باید خود را به شکل زودهنگام بازنشسته کنند. تلویزیون چنان با بحران مخاطب روبه‌رو شده که می‌دانددر مناسبت‌ها در برابر شبکه‌های فارسی‌زبان دستش خالی‌ست و دست به دامن همین مجری‌ها می‌شود و حاصلش می‌شود اتفاقی که برای برنامه‌های تلویزیون در شب یلدا افتاد؛ یک مجری زیرآب مجری دیگر را می‌زند، مجری آزرده چند ساعت مانده به اجرای زنده برنامه قهر می‌کند، مجری دیگر بازماندگان فوتبالیست و مربی فقید را می‌آورد و از فرزندش روی آنتن می‌پرسد: «دوست داشتید پدرتان چند سال دیگر زنده بود؟» و از این قبیل.

اگر کشور با پدیده «مدیران پروازی» دست و پنجه نرم می‌کند، تلویزیون اخیرا به شکل ناخواسته «مجری‌های پروازی» را خلق کرده است؛ چهره‌هایی که نیمچه محبوبیتی دارند و کسب و کارشان خارج از سازمان صداوسیماست و هرچند وقت یک بار می‌آیند تا محفل سرد تلویزیون را گرم کنند. اما چیزی گرم نمی‌شود و در عوض جنجال و حاشیه به بار می‌آید. آنها سرمایه‌های تلویزیون بودند که هریک به نوعی رانده شدند و حالا کار و بارشان اغلب چیز دیگر است. یکی بازیگر شده، آن یکی خواننده و دیگری شومن و مشاور تبلیغات. آنها دیگر خود را «تلویزیونی» نمی‌دانند. وقتی دغدغه نباشد، اعتماد دوسویه مداوم بین این مجری‌ها و سازمان صداوسیما نباشد، حاصلش همین است که می‌بینیم. همین صورت و ظاهر ریاکارانه که گرما ندارد و به اعماق ذهن و دل مخاطبانش نفوذ نمی‌کند. این مجری‌ها می‌دانند قرار است برنامه‌ای اجرا کنند، پولی بگیرند، چند ساعت در برابر چشم چند میلیون نفر خودنمایی کنند و بعد برگردند به دنیای بیرون. دنیای بیرون مدت‌هاست که دیگر ربطی به روابط و مناسبات درون سازمان صداوسیما ندارد. آن بیرون اینستاگرام هست و توییتر و فیس‌بوک و ده‌ها برنامه اینترنتی؛ ده‌ها تریبون که تک تک این مجری‌ها بیشتر شبیه خودشان هستند و می‌توانند آزادانه بنویسند و اعلام نظر کنند و مردم هم کامنت بگذارند و سوژه را داغ کنند و رسانه‌های رسمی از این اظهارنظرها نقل قول بیاورند.

مدیران تلویزیون بهتر است باور کنند که استفاده از مجری‌های پروازی دیگر جواب نمی‌دهد. آنها یک نسل از مجری‌های خود را سوزاندند. خود این مجری‌ها هم بهتر است بپذیرند که دوران‌شان به سر آمده. حاصل حضور گهگاه آنها همین وضعیت است: گاف‌ها و اظهار نظرهای عجیب و سوژه خنده و خشم مردم شدن.