طلاق عاطفی موضوع جدیدترین ساخته پوران درخشنده، «سقف دودی» است که نشست رسانه‌ای آن با حضور پوران درخشنده به عنوان نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده و مجری طرح، مسعود سلامی مدیر فیلمبرداری، محمدرضا دلپاک صداگذار، هایده صفی یاری تدوینگر و مریلا زارعی، آزیتا حاجیان، بهنوش طباطبایی، نفیسه روشن، ابوالفضل میری، لاله مرزبان به عنوان بازیگران در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.

پوران درخشنده بحث را با صحبت کردن درباره خبرنگاران آغاز کرد: «این روزها بار سنگینی روی دوش خبرنگاران است و در واقع با ارتباطی که بین خود و مخاطبینش ایجادمی‌کنند می‌توانند باعث تغییر نگاه جامعه‌ای شوند که فقط با خودش حرف می‌زند و مونولوگ دارد، در حالی که در جامعه باید دیالوگ برقرار شود.»

در ادامه درخشنده به پروسه تولید فیلم اشاره کرد: «از زمان ساخت فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» تا امروز که اینجا هستم، پنج سال می‌گذرد و در این مدت به‌دنبال فراهم کردن شرایط به لحاظ محتوا و امکانات مالی بودیم تا این فیلم ساخته شود؛ اما در شرایطی که هیچ کسی کمک نمی‌کند و هر کسی می‌خواهد آنچه را که تمایل دارد در فیلم به نتیجه برساند، کار با تاخیر انجام شد اما حالا که اینجا هستم فکر می‌کنم خستگی تا حدی از تنم درآمده است.»

کارگردان «هیس، دخترها فریاد نمی‌زنند» در پاسخ به یکی از خبرنگاران که فیلم را اثری پر از یاس و ناامیدی دانسته بود، گفت:« این نظر شماست ولی ما اصلا چنین نظری نداریم. وقتی از مشکلی حرف می‌زنید، یعنی می‌خواهید آن را حل کنید. پس در آخر آن چیزی که باقی می‌ماند امید است.»

مریلا زارعی در ادامه نشست از همکاری با پوران درخشنده ابراز خوشحالی کرد و او را فیلمسازی دغدغه‌مند دانست: «امسال با دو فیلم «زیر سقف دودی» و «اسرافیل» به کارگردانی آیدا پناهنده به جشنواره آمدم و خیلی خوشحالم که با دو کارگردان خانم که بسیار هم دغدغه‌مند هستند کار کردم. چیزی که در «زیر سقف دودی» مرا به خودش جلب کرد ایده و نظریه‌ای بود که قرار بود در «زیر سقف دودی» مطرح شود. قطعا ممکن است کم و کاستی‌های وجود داشته باشد اما حضور در کنار خانم درخشنده برایم افتخاری دوباره‌ای بود.»

درخشنده درباره دغدغه خودش راجع به موضوعی که به آن پرداخته است، گفت: «ما در این جامعه زندگی می‌کنیم. همسایه ما، نانوایی و بقالی محل، مترو و هرجای دیگر این جامعه آدم‌های زیادی هستند که دارند می‌نالند. این نالیدن‌ها چیزی است که به من تلنگر می‌زند چرا باید در چنین شرایطی زندگی کنیم؟»

او در ادامه به طرحی که قرار بود قبل از «زیر سقف دودی» بسازد، اشاره کرد: «دو سال قبل قرار بود به سراغ فیلمنامه‌ای به نام «خانم، مال معروف کنید» بروم، که موضوع آن طلاق رسمی بود و چهاربار هم با همکاران فیلمنامه‌نویسم روی آن کار کردیم، اما هرچه جلوتر رفتم متوجه شدم، جامعه چندین گام از من به‌عنوان فیلمساز جلوتر است.»

درخشنده که در این طرح که به موضوع دریافت مهریه و مشکلات زن‌ها پس از طلاق پرداخته است، گفت: «در طول تحقیقات متوجه شدم، طلاق عاطفی بحرانی است که آسیب‌ها و ناهنجاری‌های بیشتری دارد و تقریبا بیشتر افراد جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. به‌نظر می‌رسد این روزها این بحران را زیر فرشی پنهان کردیم و هیچ‌وقت به این فکر نکرده‌ایم که این آشغال‌هایی که زیر فرش گذاشته‌ایم، روزی ما را سرنگون می‌کند. چون سرنگونی طلاق عاطفی بسیار بدتر از طلاق رسمی است و هر دو طرف ترجیح می‌دهند روابط موازی خود را پیش ببرند اما من در فیلم جسارت نکرده‌ام و رابطه موازی در یک خانواده را در هر دو سو جلو نبرده‌ام، چون فکر می‌کردم جایگاه خانواده باارزش تر است پس طوری جلو بروم که حرمت خانواده در آن حفظ شود.»

این کارگردان در پاسخ به انتقاد یکی از خبرنگاران به بازی بازیگران جوان گفت: «تمرین و جلسات روخوانی همیشه قبل از فیلمبرداری در کارهای من اتفاق می‌افتد. ما مثل تئاتر از تحلیل شخصیت‌ها شروع می‌کنیم و بعد به مرحله اجرا می‌رسیم. همچنین باید اشاره کنم خسرو شکیبایی یکی از بازیگرانی بود که همیشه دوست داشتم با او کار کنم و فرهاد اصلانی هم برایم چنین است. اصلانی بازیگری بسیار فعال و خلاق است که وقتی به پروژه‌ای وارد می‌شود، همه‌چیز برایش اهمیت زیادی دارد و من به عنوان کارگردان بازی‌اش را در «زیر سقف دودی» بسیار پسندیدم. ایشان بازی دوگانه‌ای داشتند که در تضاد کامل بود و هر دو را به خوبی جلو بردند. ما یک وظیفه دیگر هم داریم و آن هم این است از بازیگران جوان‌ حمایت کنیم. من همه بازی‌های این فیلم را دوست داشتم چون کسانی را می‌خواستم که عاشق باشند نه دنبال ستاره شدن.»

در پایان نشست زارعی درباره حضورش که این روزها اغلب در آثار اجتماعی است، توضیح داد:«من شخصا آدم طنازی هستم و بسیار علاقه‌مندم در فیلم‌های کمدی بازی کنم. البته فیلم‌‌های کمدی که استاندارد باشند، ولی متاسفانه چنین فیلم‌هایی پیشنهاد نمی‌شوند و ناخواسته فیلمنامه‌هایی را می‌گیرم که دغدغه‌مند و اجتماعی هستند. اما درباره دغدغه خود باید بگویم احساس می‌کنم سینما برای من یک تریبون است و فکر می‌کنم از طریق آن می‌توان با مردم ارتباط برقرار کرد و دوست دارم تریبون مردم باشم پس فیلمنامه‌های اجتماعی دغدغه مند، برایم جذاب است، به ویژه آن‌هایی که به زنان می‌پردازند. اما دلم برای فیلم طنز تنگ شده است. پس لطفا فیلمنامه‌های خوب کمدی بنویسید و برای بازی به من بدهید.»

9415