محسن کیایی که چند سالی است توانسته در نقش‌‌های مکمل بازی‌های قابل قبولی از خود ارائه دهد در جشنواره فجر سی و پنجم با دو فیلم «سد معبر» محسن قرایی و «یک روز بخصوص» همایون اسعدیان حضور داشت. او در تازه‌ترین گفت‌و‌گوی خود نظر جالبی درباره بهترین فیلم جشنواره فجر امسال داده و مشکل اصلی امروز تولیدات در سینمای ایران را جدا از ضعف در فیلم نامه موج سواری کارگردانان روی موفقیت یک اثر خاص دانسته است.
کیایی که تا همین دو سال پیش تنها در فیلم های برادرش مصطفی کیایی به عنوان بازیگر حضور داشت مدتی است سعی می‌کند همکاری خود با دیگر کارگردانان سینمای ایران را هم افزایش دهد که نتیجه تلاش او نسبتا موفق از کار در آمده است. او در گفت‌وگو با ایلنا درباره کیفیت جشنواره سی و پنجم که خودش هم دو فیلم در آن داشت گفته: «جشنواره‌ها در طول سال‌های مختلف دارای پستی و بلندی‌های فراوانی هستند اما بنظرم نسبت به سال‌های قبلی کیفیت آثار پایین‌تر بود.»
کیایی معتقد است یکی از دلایل این ضعف درگیر شدن کارگردان با موج‌های موفقیت آثار در سینمای ایران است: «من دوست دارم هرکسی فیلم خودش را بسازد. یعنی هر کارگردانی ایده و فکر خودش را بسازد و ما درگیر موج و موج‌سواری نشویم. نبینیم یک فیلمی سال گذشته جایزه گرفته و حالا مدل فیلم‌های‌مان به همان صورت تغییر می‌کند. بنظرم اگر کارگردان‌ها و نویسنده‌ها چیزی که دغدغه خودشان هست را بسازند، اتفاق بهتری می‌افتد و تنوع آثار بالا می‌رود و فیلم‌ها شبیه هم نمی‌شوند.»
اما نکته جالب صحبت‌های کیایی اینجاست که او از بین 44 فیلم سینمای ایران که در جشنواره سی وپنجم اکران شد یکی از 11 فیلم بخش مستند را به عنوان بهترین اثری که در جشنواره دیده انتخاب کرده است: «بهترین فیلمی که دیدم «صفر تا سکو» بود. حتی در بین فیلم‌های داستانی که دیدم «صفر تا سکو» از همه بهتر بوده است.» او در رده فیلم بعدی فیلم «خوب، بد، جلف» پیمان قاسم خانی را قرار می‌دهد و آن را اثری مفرح و خنده دار می‌داند.
دلیل کیایی برای انتخاب مستندی که سحر مصیبی کارگردانی کرده و مهتاب کرامتی و طهورا ابوالقاسمی تهیه‌کنندگانش بودند هم جالب است: «از تمام فیلم‌هایی که در جشنواره دیدم؛ بهتر و تاثیرگذارتر بود. این‌که داستانش را برای شما تعریف می‌کند و برای شما قهرمان می‌سازد. وقتی با قهرمان می‌روید بالای سکو گریه می‌کنید و با شوخی‌هایی که خانواده باهم می‌کنند می‌خندید. درکل کارگردانی و تدوین فیلم عالی بود.»
کیایی که خودش هم تجربه فیلم نامه نویسی دارد ضعف در این حوزه را یکی از مهم‌ترین معضلات سینمای ایران می‌داند. او معتقد است سینمای ایران باید بیشتر به سمت تولید کار گروهی و زوج شدن آدم‌ها با هم پیش بود: «فکر می‌کنم آدم‌هایی که باهم همفکر و هم‌عقیده‌اند، باید کنار هم جمع شوند و یک گروه تشکیل دهند و باهم کار کنند. مثل فیلم خوب بد جلف پیمان قاسم‌خانی. این گروه باهم هماهنگ بودند و ما هم در پایان دیدیدم تکلیف‌شان باهم مشخص بود. آن‌ها می‌خواستند فیلم فان و شوخ بسازند و به نظرم اکثر جاها موفق بودند. آدم‌های دیگری هم هستند که اینطور کار می‌کنند. من اینطور کار کردن را می‌پسندم.»
او توجه بیش از اندازه به سینمای جدی و تلخ و کم توجهی به سینمای کمدی را هم از ضعف‌های دیگر سینمای ایران می‌داند:«متاسفانه مشکل عمده‌ای که وجود دارد این است که سینمای کمدی را عموما در جشنواره‌ها جدی نمی‌گیرند. عموما آدم‌هایی که کمدی کار می‌کنند تمایلی ندارند در جشنواره کارشان دیده شود. بنظرم اگر کمی به کمدی که یک ژانر بسیار مهم و سخت اهمیت بدهند؛ آن وقت اتفاق‌های بهتری هم برای فیلم کمدی و هم برای جشنواره می‌افتد. بهتر است غیرتعصبی به فیلم‌های کمدی نگاه شود ولی وقتی یک فیلم تلخ ساخته می شود و جایزه می‌گیرد بقیه می‌گویند خب ما هم برویم یک فیلم تلخ کارکنیم و کلی جایزه بگیریم.»
به نظر بازیگر «سد معبر» فیلم‌های سینمای ایران خوب نیستند چون فیلم‌های تلخی هستند که جامعه را هم تلخ و کثیف نشان می‌دهند و به نظرش اگر فیلمساز کمی بهتر نگاه کند چیزهای بهتری هم وجود دارد که می‌تون بر اساس آن‌ها فیلم ساخت.
9411
