ارزیابی همه‌جانبه و عمیق تشکیلات رصد آثار و شبکه متخصصان #این ستون مترقی نشان می‌دهد که در جشنواره فیلم فجر امسال، خلاصه اوضاع و اتفاقات تازه به #این شکل است و مسئولان باید با جمع‌آوری کل قصه، خدمتی شایسته به فرهنگ و هنر و غیره مملکت کنند.

۱. امسال فیلم‌ها در موضوع‌های خاص، کمی صریح‌تر شده‌اند؛ علاوه بر تکرار بن‌مایه‌ داستانی تعرض و آزار زنان و کودکان، دوستان در فیلم‌های مربوط به جنگ، مقداری در نشان دادن خون و قطع عضو و مرگ، خیلی شفاف‌اند؛ یکی از آگاهان که معتقد است کار خودشان است، پیشنهاد داد حتی برای تصمیم‌گیری در شورای اکران و تعیین محدودیت‌ها برای مخاطبان حساس، روحیه و پوست مسئولان عزیز را هم در نظر بگیرند و خشونت کلا حذف شود. همه #ما در حقیقت هم می‌دانیم که خشونت مال زمان طاغوت بود.

۲. قهر کارگردان‌ها از دم در سینما، قهر کارگردان‌ها از میانه نشست خبری، قهر کارگردان‌ها از وسط صف سالن VIP، قهر بازیگران از میانه هر جا قسمت شد، قهر هنرمندان عزیز با دوربین و نمایش برخی سندروم‌های رفتاری در نشست، قهر مهمانان آنتن #صداوسیما در اینستاگرام، قهر خود #ما از نبود چای تازه‌دم در محل پذیرایی اصحاب رسانه... یکی از اتفاقات کلیدی #این #جشنواره قهرها هستند؛ اگر همین طور پیش برود، می‌شود به یک «جشنواره فیلم قهر» هم فکر کرد.

۳. لو دادن قصه فیلم‌ها در آنتن زنده یا مرده، بار دیگر حادثه آفرید؛ به نظر می‌رسد هر جا قصه فیلم‌ها را زودتر بگویند، غمی نیست؛ اما چون آنتن کار خودشان است، هر کس آن جا قصه را با دست نشان بدهد، ادب ندارد؛ لطفا در هنگام مطالعه‌ اخبار هم احتیاط کنید.

۴. نشست‌های‌ خبری پس از نمایش هر فیلم، بیشتر به سوال‌های طولانی‌تر از جواب اصحاب رسانه و درددل‌های عوامل به جای پاسخ اختصاص دارند؛ خبرنگارها سه دقیقه می‌پرسند تا یک جواب «بله» بگیرند. راست‌ش میکروفن و دوربین همیشه هم خوب نیست.

۵. از آن‌جا که استقبال هنرمندان عزیز، اصحاب رسانه، دانشجویان، مدیران، بازنشستگان کشوری و لشگری و همه کسانی که دل در گروه افشای حقایق و مشعشعات ما دارند، از شعر صمیمانه‌ای که در ستون قبلی تراوش و انتشار یافت؛ و ازآن‌جاتر که تنها کلامی که از دل برآید بر دل می‌نشیند، #این ستون بیت زیر را تقدیم همه حق‌جویان و ره‌پویان راه #ما می‌کند؛ تا بدانید که «قضاوت کار خداست» و باقی قضایا:

مدتی #این عمر در نسیان گذشت

در حقیقت، دوره‌ی سلطان گذشت

وضع #ما تا اندکی قیقاج شد

مدعی مشغول فعل «جاج» (۱) شد

علت «جاجو» (۲) ز علت‌ها جداست

جاج، «اونلی» (۳) اختیارات خداست

چون که با جاجو سر و کارت فتاد

پس دهان دومی باید گشاد

پشت دست و پشت پا و زیر میز

پیش آن و روی #این و شیء تیز...

هر کسی #ما را قضاوت می‌کند

عقده‌ی خود را روایت می‌کند

من چه گویم؟ یک رگ‌م هشیار نیست

#ما که مثل مدعی، بیکار نیست

مولوی که مثنوی را می‌سرود

درس‌های بنده را می‌آزمود

حافظ از اسرار #ما افشا نمود...

بگذریم، #این هم شبیه جاج بود

--------

پی‌نوشت

۱- Judge: قضاوت کردن

۲. جاجو: بسیار جاج کننده

۳. Only: فقط