در سالی که بدون هماهنگی با ما گذشت، بسیاری از تحولات اساسی و ویرانی‌ها خوشبختانه طوری به بار نشستند، که تبعات ۱۳۹۶ به سال نو هم نشت کرده است.

۱. دعواهای اکران نوروزی و زد و خوردهای رسانه‌ای برای گرفتن سینما، بار دیگر حادثه آفرید؛ ترکیبی از فیلم‌های کمدی و فیلم‌های دوستان، جدول اکران پایان سال ۱۳۹۶ را به جایی رساند که انبوه فیلم‌های فاخری که بچه‌ها برای تربیت مخاطب ساخته‌اند، تحت تاثیر کمدی‌ها قرار گرفت. البته اگر تلاش ورود شعارها و پیام‌های سیاسی-اجتماعی-اپوزیسیونی به کمدی‌ها جواب بدهد، کم‌کم می‌شود در سینما هم خندید، هم گریه کرد، هم به وظیفه‌ خود در هر مسیری عمل کرد.

۲. قهرمان ناگزیر #این نوروز هم #صداوسیما بود؛ علاوه بر سریال #پایتخت که دیگر آخرها به جاهای باریک کشید، تعریف کلاسیک رسانه‌ موسوم به ملی درباره برنامه‌های مناسب برای خانواده‌ها، باز هم اعمال شد و ویژه‌برنامه‌های تحویل سال، با اشک و نعره ملت را همراهی کردند. در پایان تعطیلات هم صداوسیما تاکید کرد که همه او را می‌بینند.

۳.اصغر موسوم به #فرهادی یک بار دیگر نشان داد که دلش برای ایران و ایرانی نمی‌تپد؛ وی که فیلم جدیدش را با استفاده از بازیگران ناجور خارجی به جشنواره #کن داده است، اصرار دارد که جشنواره‌های خارجی را دریابد و از مسئولان درخواست داریم دیگر امثال او را به وطن راه ندهند؛ نمی‌شود که کسی در ایران آب و هوا و نان و اینترنت پاک بخورد، بعد با خارجی‌ها فیلم‌های بدحجاب بسازد.

۴. حتما فیلمی را که در آن یک اسب وسط باند پرواز هنرنمایی می‌کند، از دست ندهید؛ چنین موقعیت‌هایی دیگر چندان پیش نخواهد آمد که با یک بلیت ناچیز، آن همه عجایب و فانتزی را یک‌جا ببینید.

۵. در پی اختلافات فراگیر ستون مترقی آخ‌سینما، با گروه‌های فشار و برخی جریان‌ها در درون مجموعه، #این ستون به مهاجرت فکر می‌کند؛ لطفا رسانه و مزایای پیشنهادی را بفرستید، تا با هم به مبارزات ادامه دهیم. مرسی.