چچیلیا مانجینی عکاس و مستندساز ۹۰ ساله ایتالیایی که یکی از مهمانان ویژه این دوره جشنواره جهانی فیلم فجر است و سابقه همکاری با پیر پائولو پازولینی را دارد، می‌گوید ما در ایتالیا از کودکی با ادب و تاریخ شرقی و پارسی آشنا میشویم.
او اولین زنی بوده که پس از جنگ جهانی رو به مستندسازی آورد و چند فیلم و بیش از ۴۰ فیلم کوتاه ساخت. از فیلم‌های مشهور او می‌توان به «ناشناخته در شهر»، «اسستندالی» و «آواز مرن» اشاره کرد.مانجینی به ستاد خبری جشنواره جهانی فجر درباره علاقه به عکاسی گفته است: «من عقیده دارم چیزهایی هست که بی آن که دلیلش را بدانید عاشقش می‌شوید، مانند طبیعت. عکاسی هم برای من چنین حس و حالی را داشت.»
مانجینی در سال‌های پایانی ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ در دوران رونق اقتصادی و تضادهای اجتماعی ایتالیا، به خاطر همکاری با پیر پائولو پازولینی کارگردان به چهره‌ای مشهور تبدیل شد. مانجینی توانسته بود گذار کشورش ایتالیا از فاشیسم به صنعتی شدن را با کمک مستندها و عکس‌های خود به نمایش بگذارد.
او درباره نحوه آشنایی با پازولینی می‌گوید: «سال ۱۹۵۸ با پازولینی تماس گرفتم. چند بار زنگ زدم تا این که او خودش تلفن را برداشت. پازولینی چند تا از مستندهای من را دیده بود و دوستشان داشت.»، هرچند به اعتقاد مانجینی، پازولینی بیشتر یک ادیب و اهل ادبیات بود تا یک سینماگر.
مانجینی بیش از آنکه با سینمای ایران آشنا باشد، شیفته فرهنگ و تاریخ پارس است و می‌گوید: «در ایتالیا از کودکی با ادب و تاریخ شرقی و پارسی آشنا میشویم. برای من خیلی جالب است. پیش از آنکه بسیاری از تمدن‌ها، زبان نوشتاری داشته باشند، شما زبان نوشتاری داشتید. از اینکه در ایران هستم بسیار خوشحالم. سال‌ها تلاش کرده بودم به ایران سفر کنم و فرصتش پیش نیامده بود. پس از سال‌ها رؤیای من به واقعیت پیوسته است.»
۹۴۱۴
